Kimse bilmez içinde yanan ateşin boyutunu. Kimse anlayamaz, kimsesiz olmanın, hiçbir şeye ait olmamanın ne demek olduğunu. Kimsesizliğin gururu olmayacağını, gururu olmayan birinin neler yapabileceğini kimse bilmez.
Sokakları dolduran kalabalığa dalar gözlerin. Bir an durur bir nefes alır etrafına bakarsın. Sigara izmaritleri doldurmuştur su aksın diye yapılmış olukları, poşetler salınır uçurtmaların havalanması gereken rüzgârda, kediler çöpleri karıştırır köpekler kedileri kovalar, topuklu ayakkabılar döver kaldırımları. Vitrinleri aydınlatan lambalara, mankenleri süsleyen elbiselere, panoları dolduran afişlere bakarsın. Bir şeyler içini gıdıklar sanki bıçağı ucu gibi sivri bir şey kalbine batmaya başlar. Sonra bir karga öter bir meşe ağacının dalları arasında, bir gülüş duyarsın yanından geçen bir gurup kadından, bir adam telefonda yalvarır karısına sen kulak misafiri olursun. İnanırsın. Yalnız olmadığına, koca dünyada yalnız kalmayacağına. Bir şeylerin parçası olmak, bir şeylerin ucundan tutmak yeter yalnızlıktan kurtulmak için. Ancak öyle bir vakit gelir ki… Boş sokakları sarı ışıklar aydınlatır, dört duvardan sadece televizyonun seni yankılanır, çayın yanına bir bardak, masanın üstüne bir tabak, tabağın yanına bir kaşık konur. Yorganı serdiğin yerde yatar, o yorgan asla toplanmaz hep kanepenin üzerinde kalır, banyoda bir bornoz, dolapta bir diş fırçası çarpar gözüne. Sessizliğe gömülür, gömüldükçe gerçeğin, yalnızlığın kucağına düşersin. Yalnızlık en büyük beladır. Koca dünya herkese bir yuva verir ancak yalnızları dışlar. Dışlananları ise hep bir bela yakalar. Koca Dünya; sinemamızın önemli isimlerinden Reha Erdem tarafından yazılıp yönetilmiş 2017 yapımı bir Türk filmi. Baş rollerinde genç oyunculardan Ecem Uzun ve Berke Karaer var. Ali ve Zühal yetimhanede büyümüş ve kardeş olduklarına inanmış olan iki gençtir. Ali kendini idare edecek bir işte çalışır. Zühal ise bir ailenin yanındadır. Ali ne yapıp edip kardeşiyle bir araya gelmek ve artık onunla yaşamak ister ancak Zühal’in yanında kaldığı aile buna izin vermez. Hatta zaman zaman ailenin babası ile boğaz boğaza gelir kardeşiyle görüşebilmek için. Bir sabah Ali karartır gözünü, biner motosikletine soluğu Zühal’in analığının yanında alır. Tatlı dille sokulur yanına. Bana kardeşimi verin der. Kimse bilmez içinde yanan ateşin boyutunu. Kimse anlayamaz, kimsesiz olmanın, hiçbir şeye ait olmamanın ne demek olduğunu. Kimsesizliğin gururu olmayacağını, gururu olmayan birinin neler yapabileceğini kimse bilmez. Kadın döner ve Ali’ye bir şeyler söyler. Söyledikleri ağırdır. Tahammül edilecek cinsten değildir. Yine de çaresizdir Ali. Çaresiz ve yalnızdır. Yapılacak tek şey kalır. Çat kapı çıkar Zühal’in kaldığı ailenin karşısına önce adamı, sonra ona engel olmaya çalışan öz kızını ardından karşısına çıkan kadını bıçaklar nihayetinde kardeşinin kolundan tutup kaçırır. Mutludurlar, kıyamet kopmuştur ama onlar mutludurlar. Ardında bıraktığı bir kıyıma rağmen Ali mutludur zira kardeşi Zühal yanındadır. Ama hayat sadece o andan ibaret değildir sonrası da vardır.
İzlemeye alıştığımız filmlerden değil Koca Dünya. Tanıdık yönetmenlerden değil Reha Erdem. Her filminde onun izini bulmak mümkün. Bir roman yazarı gibi kendine ait üslubu olan biri Reha Erdem. Koca Dünya, koca dünyaya küçük hayatlarını sığdıramayanların filmi.
Bayezid Çay